
بیش حسی و کم حسی در کودکان
بیشحسی و کمحسی دو ویژگی مختلفی هستند که میتوانند در کودکان مشاهده شوند. درک و توجه به این ویژگیها مهم است زیرا میتوانند بر روی رفتار و تعاملات اجتماعی کودک تأثیرگذار باشند. البته این ویژگیها به طور نسبی و در چارچوب یک طیف وسیع از شدت و شدتهای مختلف ممکن است ظاهر شوند.
تفاوت بین بیش حسی و کم حسی در کودکان : چگونه به تشخيص درست برسیم؟
تفاوت بین بیشحسی و کمحسی در کودکان به نحوه پاسخگویی آنها به محرکهای حسی مرتبط است. بیش حسی در کودکان چگونه می باشد که به شدت نسبت به محرکها مثل صدا، نور، لمس واکنش نشان میدهند و ممکن است از شرایطی که برای دیگران عادی است، ناراحت یا مضطرب شوند. در مقابل، کودکان با کمحسی به محرکها کمتر از حد معمول پاسخ میدهند و ممکن است برای تجربه حسهای قویتر به رفتارهایی مانند دست زدن شدید، بالا و پایین پریدن یا صدای بلند نیاز داشته باشند. برای تشخیص صحیح، کاردرمانگران با ارزیابی دقیق رفتارهای کودک و استفاده از ابزارهای تخصصی به تفاوت بین این دو پی میبرند.
. نقش والدین در حمایت از کودکان با مشکلات حسی
نقش والدین که در درجه اول بسیار مهم می باشد، میتواند با شناخت دقیق نیازهای حسی کودک و ارائه محیطی مناسب، به بهبود زندگی روزمره فرزند خود کمک نمایند. والدین با آموزش و آگاهی، کودک را راهنمایی می کنند تا محرکهای حسی را بهتر مدیریت و از اضطراب یا آشفتگی جلوگیری کنند.
. راهکارهای مدیریت کم حسی و بیش حسی در خانه
مدیریت کم حسی در کودکان و همچنین بیش حسی در آنان شامل ایجاد محیطی امن و راحت برای او می باشد. برای کودکان با بیشحسی، میتوان از محرکهای کمتر مانند کاهش نور و صدا استفاده کرد و مکانهایی آرام برای استراحت فراهم نمود. برای کودکان با کمحسی، ایجاد فعالیتهای پرتحرکتر و استفاده از وسایل با تحریکات حسی قویتر (مانند ماساژ یا بازیهای حرکتی) میتواند مفید باشد. توجه به نیازهای حسی کودک و تطبیق محیط با آنها کلید موفقیت در مدیریت این مشکلات است.
کمحسی چگونه است؟
کودکانی که دارای کمحسی هستند ممکن است دارای حساسیت کمتری نسبت به تحریکات محیطی باشند. آنها ممکن است به رویدادها و تحریکات کمتری واکنش نشان دهند. علایم معمول کمحسی در کودکان شامل:
• کمتر نشان دادن توجه و تمایل به تعاملات اجتماعی
• کاهش تجربه از احساسات و احساسات
• علاقه کمتر به فعالیتهای اجتماعی و بازیهای گروهی
• تمایل به فعالیتهای تکی و مستقل
بیشحسی چیست؟
در مقابل، کودکانی که دارای بیشحسی هستند ممکن است بسیار حساس به تحریکات محیطی باشند. آنها ممکن است به رویدادها و تحریکات با شدت بیشتری واکنش نشان دهند. علایم معمول بیشحسی در کودکان شامل:
• حساسیت زیاد نسبت به تحریکات محیطی مانند صدا، نور و بوها
• واکنشهای شدیدتر و بیشتر به رویدادها و موقعیتهای اجتماعی
• عدم توانایی در تنظیم و کنترل احساسات خود
• نیاز به زمان بیشتر برای استراحت و بازی تکی
مهم است که برای هر فرد به عنوان یک فرد منحصر به فرد، بررسی شود که آیا ویژگیهایی که ظاهر میشوند چقدر به موفقیت و راحتی او در محیط اجتماعی و زندگی روزمره او کمک میکنند یا ممکن است نیاز به مداخله و کمک حرفهای داشته باشند. در اینجا نقش مشاوره و پشتیبانی از متخصصین اجتماعی، روانشناسی و پزشکی بسیار مهم است.
بیش حسی در کودکان: نشانه ها و تأثیرات آن بر رشد کودک
یکی از راه هایی که می توان اختلال پردازس حسی در کودکان را تشخیص داد، ارزیابی یکپارچگی حسی است .هدف از این ارزیابی بررسی نحوه واکنش سیستم عصبی فرد به محرک های حسی از طریق حواس پنج گانه (بینایی، صدا، لامسه، بویایی، چشایی) است. سپس یک کاردرمانگر توصیه هایی را برای تسهیلاتی ارائه می دهد که به حمایت از فرد در زندگی روزمره کمک می کند. درمان بیشحسی در کودکان معمولاً به مجموعهای از رویکردها و مداخلات ترکیبی اشاره دارد که به کودک کمک میکند تا مهارتهای مربوط به تنظیم احساسات و تعاملات اجتماعی خود را بهبود بخشد و زیر مجموعه کاردرمانی حسی به حساب میآید.
. راه های شناسایی بیش حسی در کودکان
اختلال در پردازش حسی به توانایی فرد در دریافت و پردازش مناسب از حس عمقی بدن گفته می شود. در کم حسی عمقی کودکان بیش از حد در برابر محرکهای حسی بیرونی واکنش نشان می دهند. برخی از نشانههای شایع عبارتاند از اجتناب از لمس شدن، این یعنی ممکن است کودکان از تماس بدنی مانند در آغوش گرفتن یا حتی لمسهای سبک مانند بوسه یا دست دادن، اجتناب کنند. همچنین لباسهای خاصی که از نظر بافت یا جنس برایشان ناخوشایند است، آنها را آزار می دهد. واکنش شدید به صداهای بلند یا حتی صداهای ملایم مانند صدای جاروبرقی یا زنگ تلفن که موجب ترس یا اضطراب آنها می شود. نورهای شدید یا تغییرات ناگهانی در روشنایی محیط نیز آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین رفتارهایی مانند گریههای مداوم، تحریکپذیری یا تلاش برای فرار از محیطهای شلوغ و پر سر و صدا را، از خود نشان می دهند.
رویکردهای درمان بیش حسی در کودکان:
درمان بیشحسی باید بر اساس نیازها و شرایط خاص هر کودک انجام شود. همچنین مهم است که این درمان توسط متخصصین و روانشناسی کودکان همراهی شود تا بهبودی مناسبی را برای کودکان و خانوادههایشان به ارمغان آورد. باید گفت در بعضی از موارد درمان اختلالات حسی از طریق بازی و فعالیتهای سرگرم کننده هم صورت میگیرد.
• مداخلات حسی:
این مداخلات شامل استفاده از تکنیکهای تنظیم حسی میشود که به کودک کمک میکند تا حساسیت حسی خود را کنترل کند. مثالهایی از این تکنیکها شامل تنفس عمیق، تمرینات تمرکز و آگاهی از حالت بدنی میباشد.
• آموزش مهارتهای اجتماعی:
کودکان با بیشحسی ممکن است دچار مشکلات در تعاملات اجتماعی با دیگران باشند. آموزش مهارتهایی مانند شناخت احساسات خود و دیگران، مهارتهای مذاکره، و توانایی درک و انطباق با احساسات دیگران میتواند بهبود رفتار اجتماعی آنها را به دنبال داشته باشد.
• تراپی شناختی رفتاری (CBT):
این روش درمانی به کودکان کمک میکند تا باورها و الگوهای منفی خود را شناسایی کرده و به تغییر آنها بپردازند. این تغییرات میتواند بهبود رفتارهای مرتبط با بیشحسی را ایجاد کند.
• پشتیبانی از خانواده:
مشاوره و آموزش به والدین و خانواده درباره چگونگی پشتیبانی از کودکان با بیشحسی و فراهم کردن محیطهای حمایتی و ایجاد روابط مطمئن و محبتآمیز میتواند در بهبود وضعیت کودکان مؤثر باشد.
• داروها:
در مواردی که بیشحسی با اختلالات دیگری همراه باشد، مانند اختلال اضطرابی، ممکن است پزشک داروهایی مانند داروهای ضد اضطراب را تجویز کند.
. تکنیکهای کاربردی کاردرمانی برای کمک به کودکان بیش حساس
کاردرمانی میتواند با تکنیکهای خاصی به کاهش حساسیت و بهبود واکنشهای حسی این کودکان کمک کند.
- تنظیم برنامه های حسی: این برنامه کودک را یاری میکند تا یاد بگیرد چگونه با محرکهای حسی مختلف کنار بیاید. از تمرینهای فیزیکی مانند ماساژهای ملایم، استفاده از فشار عمقی (فشار آرام و مداوم روی عضلات) یا تماسهای حسی آرامشبخش برای تنظیم واکنشهای حسی استفاده میشود.
- تکنیک های تحریککننده حسی: برای کاهش حساسیت کودک، از فعالیتهای مخصوصی که به تدریج کودک را در معرض محرکهای حسی مختلف قرار میدهد، استفاده میشود. این فعالیتها شامل بازیهای حسی (مانند بازی با شن، آب، رنگها و خمیرهای بازی) میتواند به کودک کمک کند تا به مرور به تحریکات حسی عادت کند.
- استفاده از تجهیزات حسی: در کاردرمانی از ابزارهایی مانند پوششهای سنگین، ژاکتهای فشرده و ابزارهای لرزان برای ایجاد حسهای جدید استفاده میشود که میتواند به آرامش و کاهش اضطراب کودک کمک کند.
- آموزش استراتژیهای خود تنظیمی: کاردرمانگر به کودک و والدینش آموزش میدهد که چگونه کودک بتواند با محرکهای مزاحم به شیوههای سالمتر و کنترلشدهتر واکنش نشان دهد، مانند یادگیری تکنیکهای تنفس عمیق یا حرکات آرامشبخش.
کم حسی در کودکان: راهکارهای درمانی
کمحسی در کودکان به حالتی اشاره دارد که کودک به محرکهای حسی معمولی به درستی پاسخ نمیدهد یا واکنش ضعیفی نشان میدهد. این کودکان ممکن است به تجربیات حسی بیشتری نیاز داشته باشند تا احساس تحریک کنند. کمحسی در زمینههای مختلفی مانند حس لامسه، شنوایی، بینایی و حتی حرکت می تواند اثر گذار باشد. درمان کمحسی در کودکان معمولاً دارای تکنیکهایی است که برای افزایش آگاهی حسی کودک و تقویت پاسخهای او به محرکها طراحی شدهاند، مانند فعالیتهای حسی، تمرینهای حرکتی، و استفاده از ابزارهای خاص. درمان کمحسی در کودکان نیازمند یک رویکرد چندگانه و شخصیسازی شده است. این درمان ممکن است شامل مداخلات متنوعی باشد که به کمک کودک برای تقویت تجربههای حسی و احساسی او بپردازد. در ادامه، چند رویکرد درمانی برای کمحسی در کودکان ذکر شده است:
• مداخلات حسی:
این مداخلات شامل تجربههای حسی و حرکتی است که به کودک کمک میکند تا تجربه حسی خود را بهبود بخشد. این شامل بازیها و فعالیتهایی میشود که حس بینایی، لامسه، شنوایی و سایر حسها را تقویت میکنند.
• تحریکهای حسی:
استفاده از تحریکهای حسی مانند ماساژ، تراپی موسیقی، تماشای فیلمها یا مطالعه کتابهایی با موضوعات مختلف میتواند به کودک کمک کند تا تجربه حسی و احساسی خود را افزایش دهد.
• آموزش مهارتهای احساسی:
کودکان با کمحسی ممکن است مشکلاتی در شناخت و بیان احساسات خود داشته باشند. آموزش مهارتهایی مانند شناخت احساسات، تشخیص احساسات دیگران، و ارتباط برقرار کردن با دیگران میتواند بهبود بخشیده و اعتماد به نفس آنها را افزایش دهد.
• تراپی شناختی رفتاری (CBT):
این روش درمانی به کودکان کمک میکند تا الگوهای منفی افکار و رفتارهایشان را شناسایی و تغییر دهند. این روش میتواند به کودک کمک کند تا مهارتهای مثبت تفکر و رفتار سازندهتری را از خود بیاموزد.
• پشتیبانی از خانواده:
اطلاعات و آموزشهایی در مورد نحوه پشتیبانی از کودکان با کمحسی به والدین و خانواده آنها ارائه شود تا بتوانند محیط حاکم بر کودک را پشتیبانی و تقویت کنند.
درمان دارویی:
در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی را تجویز کند که به کودک کمک میکند تا تجربههای حسی و احساسی خود را بهبود بخشد. این داروها معمولاً از دسته ضد افسردگی یا مهارکنندههای عصبی میباشند.
به یاد داشته باشید که هر کودک ممکن است به روشها و مداخلات مختلف به طور مختصر پاسخ دهد. بنابراین، درمان باید بر اساس نیازها و وضعیت خاص هر کودک شخصیسازی شود و بهتر است توسط تیم چندتخصصی انجام شود.
. چگونگی تشخیص علائم کم حسی در کودکان
چگونگی تشخیص علائم کمحسی در کودکان شامل مشاهده رفتارهایی مانند عدم واکنش به صداهای بلند، نیاز به فشار شدید برای احساس کردن لمس، تمایل به بازیهای پرتحرک و شدید، و بیتفاوتی نسبت به آسیبهای جسمی (مانند زمین خوردن) است. این کودکان ممکن است به دنبال محرکهای قوی باشند و در موقعیتهای روزمره کمتر از حد انتظار واکنش نشان دهند.
. نقش کاردرمانی در مدیریت کم حسی کودکان
نقش کاردرمانی در مدیریت و درمان اختلال حسی در کودکان بسیار پررنگ می باشد. کاردرمانگران مجرب و متخصص در بهترین مرکز توانبخشی تهران از فعالیتهای حسی خاصی استفاده میکنند تا کودکان را به تجربه و درک بهتر محیط اطرافشان ترغیب کنند. این شامل بازیهای حرکتی، فعالیتهای حسی و ارائه محیطهای غنی از محرکهای حسی میشود تا کودک بتواند به تدریج واکنشهای بهتری به محرکها نشان دهد و حسهای خود را تقویت کند. کاردرمانی همچنین به والدین کمک میکند تا استراتژیهایی برای مدیریت کمحسی کودک در خانه و مدرسه پیدا کنند.
بیش حسی و کم حسی در کودکان در چه سنی رخ میدهد؟
بیشحسی و کمحسی به طور عمومی در کودکان از سنین زودهنگام ظاهر میشوند و میتوانند در طول رشد و توسعه آنها تغییراتی داشته باشند. این ویژگیها میتوانند از زمان نوزادی شروع شده و در طول دوران کودکی و نوجوانی تغییراتی را تجربه کنند. اما برخی از علائم و نشانههای بیشحسی و کمحسی ممکن است در سنین مختلف بیشتر دیده شوند.
. اهمیت تشخیص زودهنگام مشکلات حسی در کودکان
اهمیت تشخیص زودهنگام مشکلات حسی در کودکان از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. اگر این مشکلات درمان و مدیریت نشود می تواند تاثیرات طولانی مدتی بر رشد و عملکرد فرد در بزرگسالی داشته باشد. اختلال پردازش حسی در بزرگسالان شامل جنبه های جسمانی، عاطفی و اجتماعی می باشد که فرد را در تعامل در زندگی روزمزه خود دچار مشکلاتی می کند. همچنین بیش حسی در بزرگسالان یک وضعیت چالش برانگیز می باشد، اما با تشخیص و مدیریت مناسب و زودهنگام آن در کودکی می توان به بهبود و سلامت آن کمک کند.
. چالشهای زندگی روزمره کودکان با کم حسی یا بیش حسی
چالشهای زندگی روزمره کودکان با کمحسی یا بیشحسی شامل مشکلاتی در تعامل با دیگران، شرکت در فعالیتهای گروهی، و انجام وظایف روزمره مانند لباس پوشیدن یا غذا خوردن می باشد. کودکان با بیشحسی ممکن است از مکانهای پر سر و صدا یا شلوغ دوری کنند یا در مواجهه با لباسهای خاص یا غذاهای با بافت متفاوت احساس ناراحتی کنند. در مقابل، کودکان با کمحسی ممکن است برای دریافت تحریکات حسی کافی، رفتارهای غیرعادی مانند فشار دادن خود یا ضربه زدن را نشان دهند. این چالشها میتواند بر روابط اجتماعی و توانایی انجام وظایف روزمره تأثیر منفی بگذارد.
بیشحسی و کمحسی در کودکان چه تفاوتهایی دارند؟
بیشحسی و کمحسی در کودکان دو مشکل رایج در پردازش حسی هستند که به نحوهی واکنش آنها به تحریکات حسی مختلف اشاره دارند. تفاوت اصلی این دو وضعیت در نحوهی پاسخ کودک به محرکات حسی است؛ یعنی بیشحسی در کودکان، اینگونه می باشد که کودک نسبت به محرکات حسی بیش از حد حساس است و به صداها، نورها، بافتها یا حتی بویها واکنشهای شدیدی نشان می دهد. و همچنین تماسهای فیزیکی، صداهای بلند یا حتی لباسهای خاص برای این کودکان ناراحت کننده می باشد. در مقابل، کودکانی که دچار کم حسی هستند نیاز به تحریک بیشتر برای احساس کردن دارند و نسبت به محرکات حسی مانند درد، دما، یا فشار کمترین واکنش را از نشان می دهند.
*درک سیستم پردازش حسی و نقش آن در رفتار کودک
سیستم پردازش حسی، که شامل ارگانهای حسی بدن و مغز است، مسئول دریافت و تفسیر اطلاعات حسی است. در کودکان، این سیستم هنوز در حال رشد است و ممکن است مشکلاتی در پردازش صحیح محرکات حسی بوجود آید. به همین دلیل، برخی کودکان در واکنش به تحریکات حسی بسیار حساس یا کمحساس میشوند. این تغییرات در پردازش حسی میتواند تأثیر زیادی بر رفتار کودک داشته باشد و موجب مشکلاتی در تعاملات اجتماعی، عملکرد تحصیلی و حتی تنظیم احساسات کودک بشود. برای کمک به بهبود پردازش حسی در این کودکان، کاردرمانی در یکپارچگی حسی میتواند بهعنوان روشی مؤثر عمل کند. این نوع کاردرمانی به کودکان کمک میکند تا توانایی پردازش و پاسخدهی به محرکات حسی را بهبود بخشند و در نتیجه، مشکلات رفتاری و اجتماعی آنها کاهش یابد.
*علائم شایع بیشحسی و کمحسی در موقعیتهای مختلف
علائم شایع بیشحسی و کمحسی در کودکان در موقعیتهای مختلف به صورت تغییرات قابل توجهی در واکنشهای حسی آنها بروز میکند. در بیشحسی، کودک به محرکات حسی حساستر از حد معمول است. و از سمتی دیگر، کودکان با کمحسی نیاز به تحریک بیشتر دارند که به محرکات حسی واکنش نشان دهند. این علائم میتواند در موقعیتهای اجتماعی، آموزشی یا حتی روزمره تاثیرگذار باشد و بر تعاملات و رفتار کودک اثرگذار گردد. برخی از این علائم عبارتند از:
بیشحسی در کودک:
. حساسیت زیاد به صداهای بلند یا محیطهای شلوغ
. تمایل به اجتناب از موقعیتهای اجتماعی به دلیل تحریکات حسی زیاد
. مشکل در تحمل لمس یا بغل کردن
. حساسیت به تغییرات در دما یا بافت لباسها
. واکنشهای احساسی شدید به تغییرات محیطی
کمحسی در کودک:
. نیاز به تجربه تحریکات حسی بیشتر برای احساس راحتی
. عدم توجه به درد یا آسیبهای جزئی
. رفتارهای پرانرژی مانند دویدن، پریدن یا تکان دادن مکرر بدن
. علاقه به فعالیتهایی با احساسات فیزیکی شدید مانند بازیهای پرخطر
. ناتوانی در تشخیص یا اجتناب از محرکات حساس مانند دما یا بافتهای خاص
تاثیر بیشحسی و کمحسی بر روابط اجتماعی کودک
چه بیشحسی در کودکان و چه کمحسی در کودکان هردو مربوط به مشکلات پردازشی در کودک می باشند که در تعاملات اجتماعی کودک را با چالشهایی مواجه می کند. بیشحسی در کودکان میتواند باعث حساسیت بیش از حد به محرکات محیطی شود که این موضوع ممکن است به اضطراب یا اجتناب از موقعیتهای اجتماعی منجر شود. از طرفی، کمحسی در کودکان باعث می شود که کودک به راحتی تحریکات حسی را نادیده بگیرد و در نتیجه قادر به تشخیص و پاسخ مناسب به نیازهای اجتماعی و عاطفی دیگران نباشد. این مشکلات بر توانایی کودک در برقراری ارتباط با همسالان، اعضای خانواده و حتی در موقعیتهای آموزشی تأثیر می گذارد و موجب ایجاد مشکلات در فهم و انجام رفتارهای اجتماعی مورد انتظار می شود.
چالشهای تعامل کودک با همسالان و خانواده
کودکانی که دچار بیشحسی هستند از وضعیتهای اجتماعی اجتناب می کنند یا به راحتی دچار اضطراب می شوند، زیرا محرکات حسی محیط برای آنها بسیار زیاد است. این حساسیت زیاد باعث می شود که آنها از بازیهای گروهی، مهمانیها یا تعاملات اجتماعی دوری کنند. در مقابل، کمحسی در کودکان موجب می شود که کودک نتواند احساسات دیگران را به درستی درک کند یا به دلیل عدم پاسخ مناسب به محرکات حسی، با رفتاری غیرمتناسب وارد تعاملات اجتماعی شود. بنابراین، درمان کمحسی در کودکان به بهبود پردازش حسی کودک و کمک به او در درک بهتر محیط و دیگران میتواند تاثیر بسزایی در بهبود روابط اجتماعی او داشته باشد.
روشهای تقویت مهارتهای اجتماعی در کودکان با مشکلات حسی
برای بهسازی کودکان با مشکلات پردازش حسی، روشهای مختلفی وجود دارد که به تقویت مهارتهای اجتماعی آنها کمک میکند. اولین گام، ایجاد محیطهای ساختار یافته و کنترلشده است که به کودک اجازه میدهد در شرایط مختلف حسی با آرامش و بدون اضطراب قرار گیرد. این محیطها به کودک کمک میکنند تا در موقعیتهای اجتماعی احساس راحتی بیشتری کنند. مرکز کاردرمانی خوب در تهران با به کارگیری روشهای نوین و کارآمد میتواند نقش زیادی در تطبیق کودک با محرکات حسی مختلف داشته باشد. یکی از این روشها، درمان بیشحسی لامسه در کودکان است که به کودک کمک میکند تا نسبت به تحریکات لمسی حساستر نشده و توانایی پاسخدهی مناسب به این محرکات را پیدا کند. در ادامه به چند روش برای تقویت و ارتقای مهارت ها اجتماعی در کودکان با مشکلات حسی اشاره کرده ایم:
-آموزش مهارتهای نوبتگیری و انتظار.
-استفاده از داستانگویی برای آموزش رفتارهای اجتماعی.
-تقویت مهارتهای ابراز احساسات.
-ایجاد فرصتهای تعامل اجتماعی در محیطهای مختلف.
-تمرین شناسایی و واکنش به احساسات دیگران.
-تنظیم فعالیتهای بدنی برای کمک به پردازش حسی.
-تمرین مهارتهای حل مسئله اجتماعی.
-طراحی تمرینات حسی برای تطبیق با محیط.
-استفاده از فناوریهای آموزشی برای تقویت مهارتهای اجتماعی.
-پشتیبانی عاطفی و روانی از کودک در فرآیند یادگیری مهارتهای اجتماعی.
به طور کلی
بیشحسی معمولاً در سنین زودهنگام مشاهده میشود و میتواند در زمان نوزادی و کودکی به شدت بیشتر باشد. کودکان با بیشحسی ممکن است از سنین کودکی دارای انرژی بیشتری باشند و واکنشهای زیادی به تحریکات محیطی نشان دهند. این ویژگی معمولاً در دوران کودکی به مرور زمان کاهش مییابد ولی ممکن است در برخی افراد به صورت فردی حفظ شود و کمحسی نیز معمولاً در سنین پایین ظاهر میشود، اما ممکن است در سنین بزرگتر نیز ادامه داشته باشد. کودکان با کمحسی ممکن است از سنین زودگی دارای واکنشهای کمتری به تحریکات محیطی باشند و به طور کلی کمتر احساسات خود را بیان کنند. این ویژگی ممکن است در دوران کودکی و نوجوانی نیز باقی بماند و در برخی افراد به صورت دائمی باشد.
به همین دلیل، شناخت و درک این ویژگیها از سنین زودهنگام میتواند به والدین و مراقبان کمک کند تا بهبودی مناسبی را برای کودکان فراهم کنند و آنها را در توسعه مهارتهای تنظیم احساسات و تعامل اجتماعی حمایت کنند.