نقش فیزیوتراپی در بهبود علایم بیماری دمیلینه
کلینیک کاردرمانی و گفتار درمانی تهرانپارس همچنین طیف وسیعی از خدمات توانبخشی را برای افراد مبتلا به بیماری های دمیلینه ارائه می دهد. بیماری های دمیلینه گروهی از اختلالات هستند که به غلاف میلین، لایه‌ای محافظ که فیبرهای عصبی را احاطه می‌کند، آسیب می‌رسانند. این آسیب می‌تواند باعث اختلال در انتقال پیام‌های عصبی بین مغز و عضلات شود که منجر به طیف وسیعی از علائم عصبی، از جمله مشکلات حرکتی می‌شود.
مشاوره با فیزیوتراپ می‌تواند بخش مهمی از برنامه درمانی برای افراد مبتلا به بیماری‌های دمیلینه کننده مانند ام اس، AON ، GBS و لوکودیستروفی باشد. فیزیوتراپ با شما برای ایجاد یک برنامه درمانی که نیازها و اهداف خاص شما را برآورده کند، همکاری خواهند کرد. این برنامه ممکن است شامل ترکیبی از تمرینات تقویتی، تعادلی، کششی و هوازی باشد که با آموزش اینکه چطور علائمی مانند اسپاسم عضلانی، درد و خستگی.. را می توان مدیریت نمود.
بیماری‌های دمیلینه و تاثیر بر حرکت و عملکرد عضلات
تاثیر بیماری‌های دمیلینه کننده بر حرکت و عملکرد عضلات می‌تواند بسته به نوع بیماری، شدت آسیب به میلین و محل آسیب متفاوت باشد. در برخی موارد از بیماری دمیلینه، آسیب به میلین ممکن است موقت باشد و عملکرد عصبی با گذشت زمان به طور کامل یا جزئی بازیابی شود. با این حال، در موارد دیگر، آسیب ممکن است دائمی باشد و منجر به ناتوانی قابل توجه شود.
انواع مختلفی از بیماری‌های دمیلینه کننده
1- اسکلروز چندگانه (MS):
شایع‌ترین بیماری دمیلینه کننده، ام اس یک بیماری خودایمنی است که به سیستم عصبی مرکزی حمله می‌کند. علائم ام اس می‌تواند بسیار متفاوت باشد، اما می‌تواند شامل ضعف عضلانی، بی‌حسی، مشکل در تعادل، مشکلات بینایی و مشکلات شناختی باشد.
2- نوریتی اپتیک عود کننده حاد (AON):
یک بیماری التهابی است که عصب بینایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این می‌تواند باعث تاری دید، دوبینی و حتی کوری در یک یا هر دو چشم شود.
3- سندرم گی لن باره (GBS):
یک بیماری نادر است که باعث ضعف عضلانی فلج کننده و اغلب درد، به ویژه در پاها و بازوها می‌شود که معمولاً بعد از یک عفونت ویروسی رخ می‌دهد.
4- لوکودیستروفی:
گروهی از اختلالات ژنتیکی هستند که به میلین در سیستم عصبی آسیب می‌رسانند. علائم لوکودیستروفی‌ها می‌تواند بسیار متفاوت باشد، اما می‌تواند شامل تأخیر در رشد، تشنج، مشکلات حرکتی و مشکلات ذهنی باشد.
فیزیوتراپی و تأثیر آن در بهبود عوارض بیماری دمیلینه
فیزیوتراپی می‌تواند بخش مهمی از درمان بیماری‌های دمیلینه کننده باشد و به بهبود عملکرد حرکتی، کاهش عوارض و ارتقای کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری‌ها کمک کند. کلینیک کاردرمانی و گفتار درمانی تهرانپارس که یک مرکز توانبخشی است، خدمات مختلفی از جمله کاردرمانی، گفتار درمانی و فیزیوتراپی را ارائه می دهد. این کلینیک توسط تیمی از متخصصان مجرب تحت نظر دکتر حسینی سیانکی اداره می شود که متعهد به ارائه مراقبت با کیفیت به بیماران خود هستند.
و از طیف وسیعی از تکنیک‌ها برای کمک به افراد مبتلا به بیماری‌های دمیلینه کننده استفاده می‌کنند، از جمله:
_ تمرینات تقویتی: برای کمک به بهبود قدرت و حجم عضلات ضعیف شده.
_ تمرینات دامنه حرکتی: برای کمک به حفظ انعطاف‌پذیری مفاصل و جلوگیری از سفتی.
_ تمرینات تعادل و هماهنگی: برای کمک به بهبود تعادل و هماهنگی، که می‌تواند به کاهش خطر زمین خوردن کمک کند.
_ تمرینات راه رفتن: برای کمک به بهبود الگوهای راه رفتن و تحرک.
_ تکنیک‌های توانبخشی عصبی: برای کمک به بهبود عملکرد عصبی و عضلانی.
مزایای فیزیوتراپی برای افراد مبتلا به بیماری‌های دمیلینه کننده می‌تواند قابل توجه باشد. مطالعات نشان داده است که فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود قدرت، تحرک، تعادل و کیفیت زندگی افراد مبتلا به MS، AON، GBS و سایر بیماری‌های دمیلینه کننده کمک کند.
تمرینات تقویتی و تعادلی برای بیماران دمیلینه
تمرینات تقویتی و تعادلی بخش مهمی از برنامه های توانبخشی در کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی تهرانپارس برای افراد مبتلا به بیماری دمیلینه می باشد. این تمرینات می‌توانند به بهبود قدرت، تحرک، تعادل و کیفیت زندگی افراد کمک کنند.
البته تاثیر هوش مصنوعی بر فیزیوتراپی نیز نمایان است که می توان با تنظیم برنامه‌های تمرینی و الگوریتم‌های یادگیری ماشین به صورت شخصی برای هر بیمار،کمک نمود که تمرینات موثرتر و کارآمدتر انجام شود.
در اینجا چند نمونه از تمرینات تقویتی و تعادلی مناسب برای بیماران دمیلینه کننده ذکر کرده ایم:
1- تمرینات تقویتی:
بلند کردن پا: به پشت دراز بکشید، زانوها را خم کنید و کف پاها را صاف روی زمین قرار دهید. به آرامی یک پا را به سمت سقف بلند کنید و 5 ثانیه نگه دارید، سپس به آرامی پایین بیاورید. این حرکت را با پای دیگر تکرار کنید. 3 ست 10 تایی برای هر پا انجام دهید.
اسکوات دیواری: با پشت به دیوار بایستید، پاها به عرض شانه باز. به آرامی زانوها را خم کنید، انگار که می‌خواهید روی صندلی بنشینید. مراقب باشید زانوها از نوک انگشتان پا جلوتر نروند. 3 ست 10 تایی انجام دهید.
لانژ: با یک پا به جلو قدم بردارید و زانو را خم کنید تا زاویه 90 درجه با زمین ایجاد کند. زانوی عقب را به سمت زمین پایین بیاورید، اما آن را روی زمین نگذارید. 3 ست 10 تایی برای هر پا انجام دهید.
2_ تمرینات تعادلی:
ایستادن روی یک پا: به مدت 30 ثانیه روی یک پا بایستید، سپس با پای دیگر تکرار کنید. 3 ست برای هر پا انجام دهید.
راه رفتن روی پاشنه پا: به آرامی 10 قدم روی پاشنه پا راه بروید، سپس به عقب برگردید و 10 قدم روی پنجه پا راه بروید. 3 ست انجام دهید.
تاندم واکینگ: با پاشنه یک پا روی نوک پای دیگر قدم بردارید. 10 قدم به جلو و 10 قدم به عقب راه بروید. 3 ست انجام دهید.
علاوه بر این تمرینات، فعالیت‌های دیگری نیز در این مرکز وجود دارد که می‌تواند به بهبود تعادل و هماهنگی در افراد مبتلا به بیماری‌های دمیلینه کننده کمک کند، مانند: یوگا، تای چی، پیلاتس و ورزش‌های آبی.
استفاده از تکنیک‌های ماساژ و کار با ایستا در فیزیوتراپی برای بیماران دمیلینه
ماساژ و کار با ایستا دو تکنیک فیزیوتراپی هستند که می‌توانند برای کمک به افراد مبتلا به بیماری‌های دمیلینه کننده مفید باشند. این تکنیک‌ها می‌توانند به شل شدن عضلات اسپاسم شده، بهبود گردش خون، کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی کمک کنند.
1. ماساژ شامل اعمال فشار ملایم و مالش روی عضلات و بافت‌های نرم است. این کار می‌تواند به شل شدن عضلات اسپاسم شده، بهبود گردش خون و کاهش درد کمک کند. ماساژ همچنین می‌تواند به آزاد شدن اندورفین، هورمون‌هایی که احساس خوب ایجاد می‌کنند، کمک کند.
انواع مختلفی از ماساژ وجود دارد که می‌توان از آنها برای بیماران مبتلا به بیماری‌های دمیلینه کننده استفاده کرد، از جمله:
ماساژ سوئدی: این نوع ماساژ رایج‌ترین نوع ماساژ است و شامل حرکات ملایم و کششی است.
ماساژ عمیق: این نوع ماساژ از فشار عمیق‌تر برای رسیدن به عضلات عمیق‌تر استفاده می‌کند.
ماساژ ورزشی: این نوع ماساژ برای کمک به بهبودی از آسیب و کاهش درد عضلات استفاده می‌شود.
2. کار با ایستا شامل کشش ملایم و نگه داشتن عضلات در حالت کشیده برای مدت زمان طولانی است. این کار می‌تواند به بهبود دامنه حرکتی و انعطاف‌پذیری عضلات کمک کند.
انواع مختلفی از کار با ایستا وجود دارد که می‌توان از آنها برای بیماران مبتلا به بیماری‌های دمیلینه کننده استفاده کرد، از جمله:
کشش ملایم: این نوع کشش شامل کشش عضلات تا حدی است که احساس کشش خفیف ایجاد شود.
کشش عمیق: این نوع کشش شامل کشش عضلات تا حدی است که احساس کشش عمیق‌تر ایجاد شود.
پروبلم: این نوع کار با ایستا شامل نگه داشتن عضلات در حالت کشیده برای مدت زمان طولانی‌تر، مانند 30 ثانیه یا بیشتر است.
سخن آخر
خدمات توانبخشی ارائه شده در کلینیک کاردرمانی و گفتار درمانی تهرانپارس می تواند به افراد مبتلا به بیماری های دمیلینه کمک کند تا قدرت و تحرک عضلانی، تعادل و هماهنگی، دامنه حرکتی خود را بهبود بخشند و علائم اسپاسم عضلانی و درد را کاهش دهند و به استقلال و کیفیت زندگی خود برگردند.
