اختلال بیش فعالی
اختلال بیشفعالی یا ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) یک اختلال رفتاری است که به طور عام در کودکان و نوجوانان وجود دارد، اما میتواند تا دوران بزرگسالی باقی بماند. این اختلال شامل علائمی نظیر عدم تمرکز، بیقراری، بیتوجهی به جزئیات، و ناتوانی در کنترل عملکردهای اجرایی است.
اشخاص مبتلا به اختلال بیشفعالی ممکن است در مدیریت زمان، انجام وظایف، انجام تکالیف مدرسه و برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل باشند. این اختلال میتواند تأثیر منفی بر زندگی روزمره فرد داشته باشد و نیازمند مداخله و درمان مخصوصی باشد.
اختلال بیشفعالی بر زندگی کودکان تأثیرات متعددی دارد و میتواند باعث ایجاد مشکلات رفتاری و تحصیلی در کودکان بشود. برخی از اثرات این اختلال بر زندگی کودکان عبارتند از:
مشکلات تحصیلی:
تمرکز و توجه برای کودکانی که دارای اختلال بیشفعالی هستند، کمی سخت میباشد، به همین دلیل ممکن است کودکان برای یادگیری درس و انجام تکالیف به مشکل بربخورند. این موضوع میتواند به کاهش پیشرفت تحصیلی کودک و تجربههای منفی او در مدرسه منجر شود.
مشکلات اجتماعی:
اختلال بیشفعالی ممکن است در برقراری روابط اجتماعی با دیگران مشکلاتی ایجاد کند. کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است در مدیریت اختلافات و تعاملات موثر با دوستان و همکلاسیها، سختیهایی داشته باشند.
افزایش استرس خانوادگی:
والدین کودکان مبتلا به بیشفعالی با چالشهای بیشتر و دغدغههای اضافهتری روبرو میشوند. فشار وارد شده بر آنها باعث افزایش استرس میشود و تنشهای زیادی به دنبال دارد.
احساس ناتوانی:
کودکان مبتلا به اختلال بیشفعالی ممکن است به دلیل مشکلات رفتاری خود احساس ناتوانی کنند که این احساس منجر به از دست دادن اعتماد به نفس آنها میشود.
اختلال در خودکنترل:
کودکان با بیشفعالی ممکن است دشواری در کنترل عواطف و عملکردهای خود داشته باشند. این مشکل میتواند به وقوع به عملهای نادرست و بد رفتاری منجر شود.
درصورتی که اختلال ADHD توسط پزشک در کودک تشخیص داده شود و درمان مناسبی دریافت نکند، ممکن است باعث بروز مشکلاتی در زندگی روزمره و عملکرد کودک بشود.
به منظور مدیریت این اثرات و کمک به کودکان مبتلا به اختلال بیشفعالی، مشاوره روانشناختی، داروها، و مداخلههای متعددی میتوانند مفید باشند. همچنین، حمایت خانوادگی و محیط اجتماعی معاونتهای مهمی در مدیریت این اختلال میتوانند باشند. کلینیک پایا، مشاورهایی توسط متخصصان با تجربه خود برای درمان اختلال بیش فعالی ارائه مکند و با بهترین روشهای درمانی برای بهبود این اختلال تلاش میکند.
مرکز درمان تخصصی اختلال بیش فعالی
مرکز تخصصی درمان بیش فعالی پایا به عنوان یک مرجع معتبر و حرفهای در زمینه بهبود اختلال بیش فعالی در تهران شناخته میشود. این مرکز با توجه به تجربه و تخصص کادر درمانی خود، به ارائه خدماتی هدفمند برای افراد مبتلا به این اختلال میپردازد. یکی از ویژگیهای منحصر به فرد مرکز تشخیص و درمان بیش فعالی پایا، ارائه برنامههای درمانی سفارشی بر اساس نیازهای هر فرد است. این برنامهها با توجه به شدت اختلال، ویژگیهای شخصیتی، و شرایط زندگی فرد توسط متخصص درمان بیش فعالی طراحی میشود.
روش های درمان اختلال بیشفعالی
راههای درمان اختلال بیشفعالی کودکان در کلینیک پایا میتواند شامل مداخلات مختلفی باشد. این مداخلات باید توسط تیمهای تخصصی تعیین و نظارت شوند. برخی از راههای معمول درمان اختلال بیشفعالی در کودکان عبارتند از:
1. مشاوره روانشناختی:
مشاوره روانشناختی به کودکان و خانوادههای آنها کمک میکند تا مدیریت مشکلات رفتاری و عاطفی کودکان را بهبود بخشند.
2. داروها:
در برخی موارد، پزشک درمان بیشفعالی ممکن است داروهایی تجویز کند که به کنترل علائم بیشفعالی کمک میکنند و تمرکز فرد را بالا میبرد. انتخاب و مصرف این داروها باید حتما تحت نظر متخصص بیشفعالی باشد.
3. آموزش به والدین:
والدین کودکان با اختلال بیشفعالی باید نحوهی مدیریت رفتارهای بیشفعالان را آموزش ببینند.این ممکن است شامل تکنیکهای مثبتنگری و تعامل مثبت با کودکان باشد.
4. آموزش مهارتهای اجتماعی:
کودکان مبتلا به اختلال بیشفعالی در بعضی شرایط نیاز به آموزش مهارتهای اجتماعی دارند تا ارتباط بهتری با دیگران برقرار کنند.
5. محیط ترتیبداده شده:
ایجاد محیطی مرتب و سازمانیافته در خانه و مدرسه میتواند به کودکان کمک کند تا بهتر بر روی مسائل متمرکز شوند و کارهایشان را با دقت بیشتری انجام بدهند.
6.حمایت از ترفندهای مدرسه: معلمان میتوانند با ارائه تشویق و ترفندهای تعلیمی مناسب به کودکان مبتلا به اختلال بیشفعالی، کمک به پیشرفت تحصیلی آنها کنند.
همچنین، مدیریت اختلال بیشفعالی نیازمند تعاون و همکاری بین والدین، مدرسه، و تیمهای تخصصی درمان است. هر درمان باید بر اساس نیازهای خاص هر کودک تعیین شود و تحت نظر متخصصین انجام شود که در بهترین مرکز تخصصی درمان بیشفعالی تهران، این روند به نحو احسن انجام میشود.
چگونه میتوانم محیط آرام و سازمانیافتهای در خانه و مدرسه برای کودکم فراهم کنم؟
برای فراهم کردن محیط آرام و سازمانیافته در خانه و مدرسه برای کودکتان، میتوانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:
ایجاد ساختار وروتین روزانه:
تنظیم برنامههای روزانه و ایجاد ساختاری منظم برای کودکتان کمک میکند تا بهتر به ترتیب و نظم عمل کند. این شامل تعیین زمانهای مشخص برای خوابیدن، خوردن و انجام وظایف مدرسه و سایر فعالیتها میباشد.
ایجاد فضای آرام و مناسب برای مطالعه و تمرکز:
در منزل، یک ناحیه آرام برای مطالعه و تمرکز کودک خلق کنید. این فضا میتواند شامل یک میز، صندلی راحت، نور مناسب و ابزارهای مورد نیاز برای مطالعه باشد. همچنین، از محیطی با سر و صدای کم برخوردار باشید تا کودکتان بتواند راحتتر تمرکز کند.
ارائه ساختار در مدرسه:
در مدرسه، تقاضا کنید که معلمان و کادر آموزشی برنامهریزی و ساختار مناسبی را برای کلاس کودکتان ارائه کنند. این شامل داشتن قوانین و توافقات واضح، جدول زمانی مشخص و راهنماییهایی برای مدیریت رفتارها و تمرکز کودکان میباشد.
کاهش محرکهای اضافی:
کاهش چیزها و اتفاقاتی که منجر به حواسپرتی کودک میشود، میتواند به کودک کمک کند تا بهتر تمرکز کند. در خانه، از حذف یا کاهش مواردی مانند صداها و تصاویر محیطی پرهیجان، بازیهای الکترونیکی بیش از حد و محیط پرتحرک استفاده کنید. برای مثال در هنگام نوشتن تکالیف، تلویزیون حتما خاموش باشد.
ارائه حمایت و پشتیبانی:
کودکتان نیاز به حمایت و پشتیبانی شما دارد. برقراری ارتباط با کودکتان، گوش دادن به او و به او اعتماد کردن، احساس امنیت و راهنمایی در مواجهه با مشکلات و چالشها به او کمک میکند تا با موفقیت با محیط اطراف خود سازگار شود.
راهکارهایی برای معلمان جهت کنترل کودکان با اختلال بیش فعالی
معلمان میتوانند با اعمال راهکارهای خاص و تکنیکهای مناسب، به کنترل کودکان با اختلال بیشفعالی کمک کنند. برخی از راهکارهایی که میتوانند مفید باشند عبارتند از:
• ایجاد ساختار و ترتیب: ایجاد یک محیط ترتیبداده و قاعدهآموز در کلاس میتواند به کودکان کمک کند تا متمرکزتر شوند. انتظارات و قوانین کلاس باید برای همه واضح باشند.
• استفاده از تصاویر و نمودارها: استفاده از تصاویر، نمودارها، و جداول میتواند به کودکان کمک کند تا اطلاعات را بهتر دریافت کنند و درک دقیقتری داشته باشند.
• اعطای وظایف کوتاه و متناسب: تقسیم وظایف به قطعات کوچکتر و متناسب با تواناییهای کودکان میتواند کمک به اجتناب از افزایش بیشفعالی شود.
• ارتقاء همکاری با والدین: همکاری معلمان با والدین کودکان با اختلال بیشفعالی بسیار اهمیت دارد. ارتباط مداوم با والدین و به اشتراک گذاری اطلاعات و راهکارها میتواند به تعامل مثبت بین مدرسه و خانه منجر شود.
• توجه به کودک: تایمهای کوتاهی در روز را به کودک اجازه بدهند حرکت دلخواه خود را انجام دهد. برای مثال اگر نیاز دارد هنگام تدریس،بایستد، به او این اختیاررا بدهد.
معلمان با توجه به نیازها و ویژگیهای هر کودک، ممکن است نیاز به تنظیم و تطبیق راهکارهای مذکور داشته باشند. همچنین، همکاری با تیمهای تخصصی و مشاوره از جمله پزشکان متخصص درمان اختلال بیشفعالی کلینیک شرق تهران میتواند در مدیریت اثربخشتر اختلال بیشفعالی در کلاس درس کمک کند.
