علائم اوتیسم در نوزادان
اوتیسم یک اختلال عصبی توسعهای است که معمولاً در دوره کودکی ظاهر میشود. اما برخی از علائم واضح اوتیسم که ممکن است در نوزادان نیز مشاهده شود، اگرچه تشخیص دقیق در این دوره ممکن نیست در پایینتر ذکر شده است. چندین علامت در نوزادان که ممکن است اشاره به وجود اختلال طیف اوتیسم داشته باشند، ظاهر میشوند و از آن علامتها میتوان به خیلی از نتایج پی برد.
مهمترین علائم
• عدم برقراری ارتباط چشمی: نوزادی که ممکن است مبتلا به اوتیسم باشد، ممکن است تمایل کمتری به برقراری ارتباط چشمی با دیگران داشته باشد. آنها ممکن است نپذیرای نگاههای مستقیم باشند و به جای آن بیشتر به شیءها یا وسایل متمرکز شوند.
• عدم واکنش به صداها: نوزادان با اوتیسم ممکن است کمتر به صداها و استیمولاسیونهای صوتی واکنش نشان دهند. آنها ممکن است به شدت متمرکز بر صداهای خاصی شوند و به سایر صداها بی توجه باشند.
• عدم توجه به مواقع اجتماعی: نوزادانی که ممکن است مبتلا به اوتیسم باشند، ممکن است در مواقع اجتماعی مانند نوزادان دیگر عمل نکنند. آنها ممکن است به دیگران بی توجه باشند و اغلب از تعاملات اجتماعی دوری کنند.
• بیانعطافی در الگوهای رفتاری: برخی از نوزادان ممکن است الگوهای رفتاری ثابت و بیانعطاف داشته باشند. آنها ممکن است به تغییرات در محیط یا روالهای روزانه واکنش نشان ندهند.
• تاخیر در توسعه زبانی: بعضی از نوزادان ممکن است توانایی کمتری در توسعه زبانی نشان دهند و معمولاً تاخیر در شروع گفتار داشته باشند.
اگر شما یا هر فرد دیگری در خانواده شما نگرانی در مورد رفتار یا توسعه نوزاد خود دارید، مهم است که با یک پزشک یا متخصص کودکان مشورت کنید. او میتواند ارزیابی کاملی از وضعیت ارائه دهد و هدایت شما را برای هر گونه مراقبت یا درمان لازم ارائه کند.
تشخیص علائم اوتیسم در نوزادان چند راه دارد؟
تشخیص اوتیسم در نوزادان ممکن است چالشبرانگیز باشد، زیرا برخی از علائم آن در دوره نوزادی ممکن است ناشناخته و غیرقابل تشخیص باشند. اما تشخیص این اختلال معمولاً توسط یک تیم از متخصصان صورت میگیرد. روشهای تشخیص اوتیسم در نوزادان عبارتند از:
• مشاهده و مشاوره پزشکی: پزشکان متخصص کودکان و نوزادان با بررسی علائم فیزیکی و رفتاری نوزاد، میتوانند اولین گامهای تشخیصی را بردارند. آنها ممکن است از شما پرسشهایی درباره علائم مشاهده شده و تاریخچه رشد و توسعه نوزاد بپرسند.
• ارزیابی توسعهای: ارزیابی توسعهای شامل بررسی مهارتهای مختلف نوزاد شامل تواناییهای زبانی، ارتباطی، اجتماعی و حرکتی است. این ارزیابی ممکن است توسط متخصصان توسعه کودکان یا روانپزشکان صورت بگیرد.
• مصاحبه با خانواده: مصاحبه با خانواده نیز میتواند به تشخیص اوتیسم کمک کند. اطلاعاتی که از والدین و خانواده دریافت میشود میتواند در فهم بهتر وضعیت نوزاد کمک کننده باشد.
• استفاده از مقیاسها و ابزارهای تشخیصی: مقیاسها و ابزارهای تشخیصی مانند مقیاس ارتباطات کودکان (CSBS) و ابزارهای تشخیصی دیگر ممکن است در تشخیص اوتیسم مورد استفاده قرار گیرند.
• تشخیص توسط تیم چند تخصصی: معمولاً تشخیص نهایی اوتیسم توسط یک تیم از متخصصان شامل پزشکان کودکان، روانپزشکان، و متخصصان توسعه کودکان صورت میگیرد. این تیم میتواند تواناییهای مختلف نوزاد را بررسی کرده و به تشخیص نهایی برسد.
همچنین، مهم است که به نکات زیر توجه کنید:
در صورت داشتن هر گونه نگرانی در مورد رفتار یا توسعه نوزاد، بهتر است به پزشک متخصص کودکان مراجعه کنید.
تشخیص دقیق اوتیسم وابسته به تجربه و دانش متخصصان مورد اعتماد است.
شما میتوانید با مراجعه به بهترین کاردرمان اوتیسم، دکتر احسان حسینی سیانکی بهترین تجربه درمانی را برای نوزادان خود داشته باشید.
اگر علائم اوتیسم در نوزادان را متوجه نشدیم چه کاری باید انجام بدیم؟
اگر شما یا هر فردی در خانواده خود نگرانی در مورد رفتار یا توسعه نوزاد دارید و به علائم اوتیسم در نوزادان توجه نکردهاید، میتوانید اقدامات زیر را انجام دهید:
• مشاوره با پزشک: اولین گام مهم مشاوره با پزشک متخصص کودکان است. پزشک میتواند نگرانیهای شما را بررسی کند و ارزیابی دقیقی از وضعیت نوزاد ارائه دهد.
• تشخیص و درمان مشکلات جسمی: برخی از مشکلات جسمی میتوانند به طور ناخودآگاه عواملی باشند که به علائمی که به اوتیسم اشاره دارند، شباهت دارند. بنابراین، ارزیابی و درمان مشکلات جسمی مانند مشکلات شنوایی، دید و سایر مشکلات جسمی مهم است.
• مشاوره با متخصصان توسعه کودکان: اگر پزشک شما نگرانیهای خاصی را مشاهده کرد، ممکن است شما را به متخصصان توسعه کودکان معرفی کند. این تیم از متخصصان میتوانند به شما کمک کنند تا بهبودی و توسعه نوزاد خود را حمایت کنند.
• پشتیبانی خانواده: مواجهه با نگرانیها و چالشهای مرتبط با توسعه نوزاد میتواند برای خانوادهها دشوار باشد. پشتیبانی از خود و همدیگر، درک مسئله و اطلاعات در مورد منابع و خدمات پشتیبانی موجود میتواند بسیار مفید باشد.
• پیگیری مداوم: مهم است که پس از اقدامات اولیه، مسیر پیگیری و مشاوره مداوم با پزشک و متخصصان را ادامه دهید تا توسعه و بهبودی نوزاد شما را بررسی کنند.
در نهایت، مهم است که به توصیهها و راهنماییهای ارائه شده توسط پزشکان و متخصصان اعتماد کنید و اقدامات مورد نیاز را انجام دهید تا بهترین حمایت و مراقبت برای نوزاد خود را فراهم کنید.
